"Barok w modzie współczesnej"

 

Na początku marca Profesor ogłosiła klasowy konkurs polegający na przedstawieniu jakiegoś elementu Baroku. Wybór był naprawdę szeroki, gdyż malarstwo, rzeźbiarstwo, poezja, a nawet muzyka wchodziły w rachubę. Od razu poczułam, że to coś dla mnie. Wiedziałam, że wygram. Należało jedynie obrać sobie cel i go sfinalizować. Potrzebny był szczegółowy plan, a czasu zostało niewiele, bo aż niecały miesiąc. Po lekcji ochoczo zgłosiłam się na listę startujących. Zostałam wpisana.

Przez tydzień zastanawiałam się co ująć. Przemówiła do mnie moda baroku- sztuka. Coś pięknego! Modliłam się jedynie o wizję, która pojawiła się całkiem szybko. Bez niej nie było mowy o jakimkolwiek zaczęciu pracy. Jakżeby sztuka mogłaby powstać bez artystycznego natchnienia? Co prawda był to konkurs klasowy, lecz dla mnie miał duże znaczenie. Postanowiłam wykorzystać moje rosnące ambicje na jak najwybitniejszym poziomie. Olśniło mnie podczas powrotu do domu. Wyobraziłam sobie przeniesienie mody barokowej do mody współczesnej. Jednak to nie wszystko! Główną inwencją twórczą miały być ogromne skrzydła, które zamiast piór posiadałyby zeschnięte kwiaty- typowy symbol vanitas (przemijania) dla tejże epoki. Na nich skupiłam najwięcej uwagi. Usiadłam do biurka i spisałam ciąg czynności do wykonania. Do pracy wzięłam się od razu i z rana pojechałam do sklepu po kartony, z których miałam zamiar wykonać stelaż. Po drodze wstąpiłam do osiedlowych sklepików po sztuczne kwiaty. Niestety jak przypuszczałam ususzone skruszyły by się, a więc kupiłam około trzy woreczki sztucznych.

Zaczęłam od wybrania modelu skrzydeł, a następnie odrysowywania ich na kartonie. Pudełka po ziemniakach były niewielkie, dlatego wycięłam kształty w kawałkach, po czym skleiłam całość klejem na gorąco. Za solidność skrzydeł odpowiadał dodatkowo przymocowany twardszy karton, do którego przywiązałam szelki i kawałek gumy, aby móc nią obwiązać się w pasie. Anielski atrybut owinęłam specjalną watą, którą następnie pomalowałam na złoto. Białe, czerwone i kremowe sztuczne kwiatki  przykleiłam do gotowych skrzydeł, po czym użyłam ponownie złotej farby, lecz w formie sprayu, aby całość równomiernie się rozprowadziła. Po tej czynności pozostały minimalne prześwity realnych kolorów kwiatów. Urozmaiciłam je ozdabiając luki złotymi listkami. Podsumowując zajęło mi to łącznie ok. dwóch tygodni.

Barok charakteryzuje się przerostem formy nad treścią. W modzie damskiej dominowały gorsety, bufiaste rękawy, głęboko wycięty biust oraz przede wszystkim bogate doły od sukni. Biżuteria nie miała takiego znaczenia (czasami pojawiały się na uszach pań perły). Natomiast szyję kobiety podkreślały jedynie oplatająca ją czarna wstążka. Obecnie nazywana chokerem. Wspominałam, że miałam zamiar przepleść modę Baroku z modą współczesną. Zdecydowałam się na czarną sukienkę z weluru o kroju tzw. „syrenki” z gorsetem. Pozostało mi bardzo mało czasu. Poprosiłam mamę oraz babcię o pomoc. Uszyłyśmy sukienkę, a resztki materiału wykorzystaliśmy do stworzenia długich rękawiczek wieczorowych. Gumeczka znajdująca się na samym ich końcu oplatała środkowy palec dłoni. Dół kreacji uświetniłyśmy różyczkami oraz różowymi koralikami, które przypominały wąskie gałązki. W świecie mody w roku 2022 rękawiczki do sukien wieczorowych będą bardzo popularne, zarówno jak i buty na platformach. Tak się składa, że posiadam kilka par. Wybrałam czarne, wysokie platformy oddające klimat starożytnej Grecji. Dlaczego akurat takie buty? Barok nawiązywał motywami do mitologii greckiej, stąd i powód mojej decyzji. Pod sukienkę założyłam czarne rajstopy. Ponadto stawiając na czerń wykorzystałam czarną, krótką perukę. Makijaż z tych czasów nie był strzałem w dziesiątkę. Stwierdziłam, że go trochę przekształcę. Zostawiłam jasny podkład, niepomalowane brwi i rzęsy, ponadto róż i pieprzyk (pieprzyki w modzie Baroku występowały jednie we Francji). Natomiast fioletowe usta zastąpiłam krwisto-czerwonymi i skompletowałam rozświetlaczem.

Moje dzieło miało szokować- także się stało. Wchodząc do szkoły byłam gotowa na zachwyty, szoki tudzież tandetne komentarze i hejty, które jak się spodziewałam mnie nie ominęły. Pani bibliotekarka od razu zabrała mnie na sesję zdjęciową. Paru Profesorów podchodziło po zdjęcia. To było naprawdę miłe. Minęły dwie lekcje i dopiero na trzeciej rozpoczęłam swoją prezentację. Wygrałam konkurs. Profesor była pod wrażeniem, co jeszcze bardziej utwierdziło mnie w przekonaniu, że było warto.

Chciałabym podziękować każdej osobie za wsparcie, komplementy, budujące słowa oraz konstruktywną krytykę. Mamie i babci za trud włożony we współpracę w szyciu sukienki. Ten dzień był dla mnie ważny, a dzięki ludziom mnie otaczającym stał się on jeszcze piękniejszy. Nie wyobrażam sobie zatracić całej modowej iskry, która błyszczy w moich oczach. Uwielbiam ludzi, którzy doceniają moją pracę i nawet jeśli nie podoba się im mój styl to potrafią godnie wyrazić swoje zdanie. Jeszcze bardziej uwielbiam tych, którzy są artystycznymi świrami tak jak ja!