Latvia Open 2022

 

Latvia Open 2022 mogę uznać za zaliczony. Międzynarodowy turniej, na którym przedwczoraj miałam okazję stoczyć walkę okazał się być moim wyzwaniem. Początkowo miałam zawalczyć na macie w formule Kick Light. Jednak życie lubi być przewrotne i w dniu rozgrywek dostałam propozycję stoczenia walki z mistrzynią w boksie na ringu w formule Full Contact. Nie bałam się zwłaszcza, że bardzo chciałam wypróbować się w tej formule. Ponadto w historii klubu miałam być pierwsza, która zawalczy w „Full’u”. Uznałam, że taki przywilej zdarza się tylko raz. Zgodziłam się i stoczyłam ciekawy pojedynek. Cieszę się, że podeszłam mądrze do wyzwania. Zdobyłam srebro. Na złoto jeszcze przyjdzie swój czas. Natomiast muszę jeszcze popracować. Wszak dzisiejszy post skupię bardziej na wyjeździe niż na samych walkach. Łotwa zaskoczyła mnie głównie pięknymi widokami. Choć jazda zajęła około trzynastu godzin to zieleń jaka nas przywitała udowodniła, że było warto pomęczyć się w autobusie. Bardzo dużo drzew, lasów, pól, parków. Zdecydowanie więcej zieleni niż w Polsce. Samo miasto Ventspils, w którym odbywały się zawody szczyciło się placem z ogromną fontanną otoczoną równie przyciętymi drzewami. W przeciwieństwie do niektórych miast,  Ventspils było bardzo czyste. Nie zwróciłam uwagi na żadne śmieci, co już świadczy o tym, że dominowała schludność. Podczas jednego z wyjść mieliśmy okazję wsłuchać się w koncert, który dawał o sobie znać nieopodal placu. Mimo głośnej, lecz przyjemnej muzyki nie odczułam ciężaru tumultu. Warto zaznaczyć, że centrum było skupiskiem ludzi. Nie przeszkadzało to jednak w zjedzeniu naprawdę smacznej pizzy. Nowo otworzona pizzeria zachęciła byśmy to właśnie ją wybrali. Wraz z Emi zamówiłam klasyczną margheritę. Gdyby nie długi czas oczekiwania dałabym mocne 7/10. Wyjście na miasto i pizzę wraz ze znajomymi z klubu zapamiętałam jako miły początek zawodów. Jednakże koniec wydawał się nieco lepszy. Wiadomą kwestią jest to, że takie wyjazdy zacieśniają więzi. Poznajemy siebie nawzajem jeszcze bardziej. Nie spodziewałabym się, że poznam bliżej człowieka, z którym mało co mnie łączyło. Cały ostatni dzień spędziliśmy częściej ze sobą niż z innymi. Bez dwóch zdań było warto. Mogę powiedzieć, że strasznie się uśmiałam. Przez większość drogi nie spałam. Inne spojrzenie na świat dało mi wiele do myślenia za co jestem szczególnie wdzięczna. Jedna sentencja wypowiedziana przez mojego kompana sprawiła, iż poczułam się inaczej niż zwykle. I chyba to jest w takich wyjazdach bardzo ważne. Dawanie sobie szansy na poznanie nie tylko siebie.

Jestem ciekawa przyszłości. Nie tylko na sali treningowej, ale i w szkole, która zaczyna się już jutro. Jesteście gotowi? Bo ja tak. Trzymam za Was kciuki w tym okresie, kiedy wsparcie innych będzie niezwykle istotne. Dbajcie o siebie w tym czasie, bądźcie dla siebie wyrozumiali,  a ja odezwę się już niebawem.