Przejdź do głównej zawartości

Zgrupowanie Kadry Polski oraz ważna informacja!

 

Ten weeeknd był ciężki. Natomiast nie było mi smutno czy źle. Wręcz przeciwnie! Czułam się spełniona i szczęśliwa. Wróciłam do trenowania. Mimo iż trenuję tylko boks, to nie przeszkodziło mi to w uczestniczeniu w zgrupowaniu Kadry Narodowej. Całą sobotę i połowę niedzieli przepracowałam zadając setki ciosów przeciwnikowi. Sparingi były częścią najbardziej wyczekiwaną przeze mnie. W tym miesiącu możecie nazywać mnie „Punchman”albo „Punchwomen”. Przez kontuzję nogi uświadomiłam sobie, że boks nie jest spełnieniem moich marzeń. Warto jednak było go doszlifować. Ponadto miło zaskoczyłam się, gdy progres siłowy przez niecały miesiąc wyniósł dziesięć kilogramów. Zważając na moje niskie doświadczenie w podnoszeniu ciężarów ten wynik całkiem mnie zadowala. Czuję, że moja głowa niedługo eksploduje. Mam wiele do zrobienia, a treningi zajęły mnóstwo godzin. Nauka to tylko jeden podpunkt do odhaczenia. Pracuję nad Olimpiadą, a więc muszą Was poinformować, iż posty będą pojawiały się o wiele rzadziej. Mimo to szykuję parę ciekawych projektów, o których niedługo się dowiecie. Nie zamierzam Was opuszczać. Spodziewajcie się postów raz na tydzień/dwa tygodnie.



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Drodzy Czwartoklasiści...

Dzisiaj trochę prywaty. Rozsiądźcie się. Wybrałam się dzisiaj do szkoły po odbiór świadectwa dojrzałości - wyników matur. Szczerze się przyznam, że zapomniałam już jak wygląda stres. Przez ten cały czas braku kontaktu ze szkołą nabrałam oddechu. Długo wyczekiwanej świeżości. Odpoczęłam, zrelaksowałam się, pracowałam i skupiłam na sobie. Nawet podczas Pucharu Świata nie odczuwałam tego stresu, jaki miałam właśnie dzisiaj. Wychodząc z pociągu i kierując się w stronę dawnego liceum, uświadomiłam sobie jeszcze bardziej, jak obciążona byłam wówczas bagażem stresu i frustracji podczas przygotowań do matury. Wpadłam w wir jakiegoś chorego maratonu nauki, presji, a przede wszystkim chęci dogodzenia bliskim, zapominając tak naprawdę o sobie. Choć ten czas miał swoje uroki, to nie wróciłabym do niego za żadne skarby. Zatraciłam siebie. Z biegiem czasu dostrzegam jak innym człowiekiem byłam - to mnie najbardziej przeraża. Słuchajcie swojego zdrowia. Ja tego nie zrobiłam. Wydawało mi się, że cią...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

11 przyjemności jesieni

Dzisiaj przydarzyła się rzecz niespodziewana. Tak jak nie przewidziałabym pieczonej dyni na obiad czy nieznajomego pukającego do drzwi mojego domu, tak nie przewidziałam tego co stało się tego wieczoru. Wstałam wcześniej. Tak mam w zwyczaju i robię to niezależnie od tego czy jest rok szkolny, akademicki czy trwają wakacje. Choć to pewnie już wiecie. Wykonałam swoje obowiązki, nie omijając czarnej kawy na śniadanie i porannej pielęgnacji. Nic podczas wykonywania tych czynności, nie wskazywałoby na dzisiejszą niespodziankę. Jednak… wspominając nieco poranek, mogłabym wyodrębnić jedno, pewne niepokojące zjawisko. Mianowicie było mi zimno. Latem. Dziwne, prawda? Stąd też, dopóki, dopóty nie wyszłam na zewnątrz, po domu zamiast w różowej halce chodziłam w szlafroku i grubych skarpetach. Nie wzbudziło to moich podejrzeń przez cały dzień. Wszystko zmieniło się, gdy pojechałam na trening. Spakowałam cały ekwipunek i zaprosiłam do siebie moją przyjaciółkę, byśmy po wypitej mrożonej kawie po...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

A Ty, jakim kwiatem jesteś?

  Dzisiaj proszę, zostańcie na ganku. Poczekajcie chwilę. Ja w tym czasie ubiorę swoje ocieplane buty i zamiast zapraszać Was tradycyjnie do mojego internetowego salonu, zabiorę Was na krótki, jesienny spacer. Jak zapewne zauważyliście, pogoda bardzo nam sprzyja, bowiem za nami najcieplejszy wrzesień w historii pomiarów. Liście powoli zaczęły się rumienić, co jak już wiecie, naprawdę napawa mnie optymizmem. Okoliczności wręcz zmusiły mnie, by zaprowadzić Was do pięknego i pełnego uroku miejsca. Zdążyłam już rozbudzić Waszą ciekawość? Niedaleko mojego drewnianego domku, do którego zawsze Was zapraszam znajduje się kwiaciarnia. Od ponad dziesięciu lat jest ona prowadzona przez panią Katarzynę. Pani Kasia, dumna czterdziestoletnia florystka, pasjonatka kwiatów i artystka dorobiła się na swoim hobby. Codziennie odwiedza ją mnóstwo klientów licząc, że to właśnie ona skomponuje dla nich jakiś bukiet. Przychodzą i mężczyźni po kwiaty dla swoich pań i kobiety po kwiaty dla swoich panów. ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej