Dobro nie jest trudne do ujrzenia - wsparcie dla Miejskiej Biblioteki

 

Jak sam Platon napisał „dobro jest trudne do ujrzenia”. Nie zamierzam rozwodzić się nad tym czym jest „dobro”, gdyż właściwie od tego powinnam zacząć. Z resztą sądzę, że do niczego konkretniejszego bym nie doszła.  Jednak pisząc dzisiaj o „dobru” mam na myśli coś co jest korzystne dla innych. Mimo całego zabiegania i ukochanego chaosu, w którym żyję, staram się znaleźć czas na jakąś pomoc bliźniemu. Wstając rano przypomniałam sobie o pogawędce z naprawdę uroczą bibliotekarką z Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej im. Janusza Żurakowskiego w Kartuzach. Oddając lekturę zapytałam się jej czy nie potrzebują przypadkiem książek. Bibliotekarka odpowiedziała, że bardzo chętnie przyjmą książki w dobrym stanie. Wtenczas postanowiłam, że w najbliższej wolnej chwili wezmę się za ziszczenie idei o oddaniu kilkunastu lektur komuś kto bardziej ich potrzebuje. Za celownik obrałam dzieci, gdyż to właśnie dla nich miałabym ich najwięcej. Wszak chyba największą radość sprawiłoby oddanie książek właśnie im. Dzisiaj był ten dzień, kiedy cały poranek przeznaczyłam na dokładną selekcję. Z przyzwyczajenia wstałam nieco po szóstej i po porannej rutynie od razu posprawdzałam owe przedmioty szukając przy tym tych, które są bliskie stanu idealnego. Udało mi się spakować do kartonu około trzydzieści książek oraz trzy gry planszowe. Przyznam, że ciężko było mi się rozstać z książkami, do których miałam głęboki sentyment. Mimo to z tyłu głowy miałam myśl, że mogą one równie dobrze posłużyć młodszym pokoleniom, które tak jak ja, często zaglądają do biblioteki. Dosyć ciężki karton, z lekką asekuracją zaniosłam do auta i wraz z niezastąpionym kierowcą, Mamą, pojechałam oddać wsparcie. Byłam na miejscu punktualnie z otwarciem. Radość bibliotekarki była bezcenna. To ten moment utwierdził mnie w przekonaniu, że dobro nie jest tak ciężko dostrzec. Wystarczy tylko założyć te okulary, co trzeba. I może czasami spróbować dołożyć cegiełkę od siebie.