Dyskusyjny Klub Filmowy

 

Uwielbiam poznawać nowe osoby. Kiedyś usłyszałam, że przyjaźń czy koleżeństwo z dużą różnicą wieku, na przykład między nastolatkiem a personą w podeszłym wieku nie istnieje ze względu na barierę „pokoleń”, co nie ukrywam zdziwiło mnie. Myślę, że są różne rodzaje przyjaźni i nie sądzę by moja przyjaźń z Babcią była fałszywa. Wręcz przeciwnie – nad wyraz prawdziwa i szczera. Z Babcią mamy oczywiście inne tematy niż z rówieśnikami, a mimo to dogadujemy się świetnie. Szczerze powiedziawszy dzięki przyjaźni z Babcią nauczyłam się cierpliwości i szacunku do ludzi starszych. Darzę ich pewnym respektem. Nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić, ile doświadczenia życiowego posiadają i jakimi mądrościami mogą się pochwalić. Stąd też nie miałam problemu by przyjąć zaproszenie od uroczej Pani Jolanty z Kina Kameralnego, którą miałam okazję poznać jakiś czas temu. Ów zaproszenie dotyczyło Dyskusyjnego Klubu Filmowego. Niestety przyjęcie zaproszenia wiązało się z opuszczaniem jednego treningu miesięcznie, natomiast stwierdziłam, że po prostu będę odrabiać ten trening w niedziele. Zawsze jest wyjście, akurat te nie wydawało się takie złe. Wieczorem, po zakończeniu zajęć szkolnych wybrałam się w kierunku Kina Kameralnego. Mimo zmęczenia po lekcjach pałałam radością. Niezwykle cieszyłam się na spotkanie Pani Jolanty. Jak już pewnie wspomniałam, lubię rozmawiać ze starszymi ludźmi. Była do tego okazja, zwłaszcza, że DKF liczydło około trzydziestu osób. W tym ludzi w różnym wieku. Poznałam zarówno profesorów z innych szkół, jak i rówieśników z klas trzecich oraz studentów. Tym razem na ekran trafił „Godland” w reżyserii Hlynur Pálmason. Międzynarodowy film okazał się być dobrym tematem do dyskusji. Niekonwencjonalny dał nam dużo do myślenia. Mogłabym powiedzieć, że ten niestandardowy i wyjątkowy film pobudził mnie do takich refleksji, że aż straciłam poczucie czasu. Zorientowałam się, że niedługo odjeżdża przedostatni pociąg do Kartuz. Pożegnałam się ze śmietanką towarzyską, po czym pobiegłam na peron. W domu byłam po godzinie dwudziestej drugiej. Całe szczęście następnego dnia lekcje zaczynaliśmy o dziesiątej, z tego powodu zdążyłam się wyspać. Następnym razem lepiej zorganizuje czas by nie musieć wychodzić przedwcześnie z zajęć. Zachęcam Was do obejrzenia tego filmu. Ma on swój kontekst historyczny, mianowicie kolonializm Islandii. Stąd zdecydowanie warto zaznajomić się nie tylko z historią Normanów, ale i późniejszą osiemnastego oraz dziewiętnastego wieku. Uprzedzam, nie jest to łatwa kinematografia. Ów dramat przedstawia podróż pastora przez malowniczą, lecz zabójczą Islandię. Natomiast nie zdradzę Wam więcej szczegółów. Zachęcam byście odkryli je sami.