Przejdź do głównej zawartości

Pierwszy pokaz mody!

 

Spodziewałam się, że moje górnolotne pomysły mają swój koniec. Otóż nie tym razem…

Wszystko zaczęło się od dobrej znajomej, która rzuciła na odchodnym hasło, iż szykuje się szkolny pokaz mody z okazji walentynek. Nic innego nie mogłam zrobić, niż zacząć się przygotowywać. Nawet jeśli pokaz mody nie został oficjalnie ogłoszony. Głupota? Nie powiedziałabym. Ze względu na dosyć spięty plan tygodniowy podjęłam się ryzyka i postanowiłam, że za moją kreację wezmę się od razu, gdyż zapewne nie będę miała czasu szyć kilka dni przed pokazem. Natomiast jeśli event nie zostałby ogłoszony, zrobiłabym to samo, gdyż idea nie wydaje się być taka zła. Stan faktyczny jest taki, że konkurs został ogłoszony tydzień temu, a ja mogę teraz powiedzieć, że główny element stroju mam już skończony. Włożyłam mnóstwo pracy, czasu i materiału, aby już niedługo móc pochwalić się, również z Wami, efektem. Jestem z siebie ogromnie dumna, gdyż kostium wyszedł w pełni pomyślnie. Początkowo pomysł na kreacje wydawał się być niemożliwy jak na moje umiejętności, lecz przełamałam mur i wzięłam się za realizację. Zdecydowanie było warto. Póki co mogę Wam zdradzić tyle, iż „dzieło” ma w sobie motyw miłosny. Jak myślicie, czy tym razem Was zaskoczę?

 


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Drodzy Czwartoklasiści...

Dzisiaj trochę prywaty. Rozsiądźcie się. Wybrałam się dzisiaj do szkoły po odbiór świadectwa dojrzałości - wyników matur. Szczerze się przyznam, że zapomniałam już jak wygląda stres. Przez ten cały czas braku kontaktu ze szkołą nabrałam oddechu. Długo wyczekiwanej świeżości. Odpoczęłam, zrelaksowałam się, pracowałam i skupiłam na sobie. Nawet podczas Pucharu Świata nie odczuwałam tego stresu, jaki miałam właśnie dzisiaj. Wychodząc z pociągu i kierując się w stronę dawnego liceum, uświadomiłam sobie jeszcze bardziej, jak obciążona byłam wówczas bagażem stresu i frustracji podczas przygotowań do matury. Wpadłam w wir jakiegoś chorego maratonu nauki, presji, a przede wszystkim chęci dogodzenia bliskim, zapominając tak naprawdę o sobie. Choć ten czas miał swoje uroki, to nie wróciłabym do niego za żadne skarby. Zatraciłam siebie. Z biegiem czasu dostrzegam jak innym człowiekiem byłam - to mnie najbardziej przeraża. Słuchajcie swojego zdrowia. Ja tego nie zrobiłam. Wydawało mi się, że cią...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

11 przyjemności jesieni

Dzisiaj przydarzyła się rzecz niespodziewana. Tak jak nie przewidziałabym pieczonej dyni na obiad czy nieznajomego pukającego do drzwi mojego domu, tak nie przewidziałam tego co stało się tego wieczoru. Wstałam wcześniej. Tak mam w zwyczaju i robię to niezależnie od tego czy jest rok szkolny, akademicki czy trwają wakacje. Choć to pewnie już wiecie. Wykonałam swoje obowiązki, nie omijając czarnej kawy na śniadanie i porannej pielęgnacji. Nic podczas wykonywania tych czynności, nie wskazywałoby na dzisiejszą niespodziankę. Jednak… wspominając nieco poranek, mogłabym wyodrębnić jedno, pewne niepokojące zjawisko. Mianowicie było mi zimno. Latem. Dziwne, prawda? Stąd też, dopóki, dopóty nie wyszłam na zewnątrz, po domu zamiast w różowej halce chodziłam w szlafroku i grubych skarpetach. Nie wzbudziło to moich podejrzeń przez cały dzień. Wszystko zmieniło się, gdy pojechałam na trening. Spakowałam cały ekwipunek i zaprosiłam do siebie moją przyjaciółkę, byśmy po wypitej mrożonej kawie po...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

A Ty, jakim kwiatem jesteś?

  Dzisiaj proszę, zostańcie na ganku. Poczekajcie chwilę. Ja w tym czasie ubiorę swoje ocieplane buty i zamiast zapraszać Was tradycyjnie do mojego internetowego salonu, zabiorę Was na krótki, jesienny spacer. Jak zapewne zauważyliście, pogoda bardzo nam sprzyja, bowiem za nami najcieplejszy wrzesień w historii pomiarów. Liście powoli zaczęły się rumienić, co jak już wiecie, naprawdę napawa mnie optymizmem. Okoliczności wręcz zmusiły mnie, by zaprowadzić Was do pięknego i pełnego uroku miejsca. Zdążyłam już rozbudzić Waszą ciekawość? Niedaleko mojego drewnianego domku, do którego zawsze Was zapraszam znajduje się kwiaciarnia. Od ponad dziesięciu lat jest ona prowadzona przez panią Katarzynę. Pani Kasia, dumna czterdziestoletnia florystka, pasjonatka kwiatów i artystka dorobiła się na swoim hobby. Codziennie odwiedza ją mnóstwo klientów licząc, że to właśnie ona skomponuje dla nich jakiś bukiet. Przychodzą i mężczyźni po kwiaty dla swoich pań i kobiety po kwiaty dla swoich panów. ...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej